Opdä’w niet vergèèt.
Dit is een uutspraak, die veural in de moand’n april en mei, heurbaar is. Hierbie denk wie an mens’n die veur onze vrieheid hun lèv’n in de woagschale heb ‘eleg. Vake ok dierbar’n die wiele mit völle respec’ herdenk.
Een eeuw ‘eleen loat de twee zussies, Mina en Gerritje, mens’n die hun lief bint een vässien in hun Poesie album schriev’n. In prachtig schoonschrif bint mooie riemsels op’eschrev’n. Beie deerntjes, die in ’t buurtschap “de Haar” an de Haarweg woont, tuss’n Lieren en Apeldoorne, bewaart de albums zörgvuldig ömwikkeld mit dun vloeipapier in de mooie Kabinet kaste.
Later kreeg de Haarweg de naam Zwaansprengweg en noe heet ’t de Wolfskuul’n. Alleene ’t weggetjen de Lage Haar, die vanaf ’t kanaal bie van Mouwerik töt an de Wolfskuul’n löp, herinnert hier nog an.
Hoe langer de albums bewaart blief, hoe meer weerde ze krieg. Een simpel gedichien is opens een kosbaar andenk’n as een van de schrievers weg völt.
Buur’nhulp is in de twintiger joar’n van de veurige eeuw vanzelfsprèk’nd en kinder liep’n oaver en weer bie de buur’n. Òk bie de familie van ’t Landt kwam’n beie zussies geregeld oaver de vloer. Zo krieg ze bie van ’t Landt ok de eer in beie albums te schriev’n. Buurman Evert schrif datte gien riemer is, ma… ‘Doch gaarne zou ik weten, Of gij ook zonder verzenboek, Mij nimmer zult vergeten’. 10 april 1925.
Fiets’nd deur Beekbergen kom ie de naam van Evert van ’t Landt ok teg’n. Verzetsmens’n uut de Tweede Wereldoorlog wöd herdach mit vlagg’n an de lanteernpoals. Ok de naam van Evert kömp veur op één van die banier vlagg’n.
In oorlogstied kon ’t in huuze van ’t Landt gebeur’n dat d’r zo ma extra mens’n an toafel zat’n, zogenaamp een värre ome en tante.
Ok was huuze van ‘t Landt een deurgoansadres veur mens’n op de vluch’. Een riskante ondernemming ma veur Evert was ’t zo vanzelfsprèk’nd dat hee gien moment twiefel’n.
Op zekere dag was ’t huus ömsingeld deur de SD en was d’r gien ontkomm’n meer an. Spor’n in de sneeuw wez’n de weg van vluch’nde onderduukers. Evert is op’epak en gevang’n ‘ezet in kamp Vught en later op transpot ‘ezet noa een concentratiekamp in Duitsland. Doar heffe de bevrijding nog mee ’emaak ma ziek en stärk verzwak, bleek transport noa huus niet meer meugelijk.
Geleuv’nd in een oaverwinning isse in “Vrieheid” ‘estörv’n.
De poesie albums bint bewaart ‘eblev’n. ’t Gedichien van Evert van ’t Landt is versierd mit, hoe kan ’t ok anders, plaatjes van ........VERGÈÈTMENIETJES.
Dit verhaal is geplaatst in de Stentor van 5 juni 2021 in de rubriek “Gastschrijvers”.
Willy Rouwenhorst-❤gers
