Dat zie’w dan wel weer.
Hoe vake zegge wie dat niet. Wel makkelijk natuurlijk, wie dan lèèf wie dan zörg. Een bekend dialec zanger zing’k d’r van en hee hef wel gelieke, verknooi gien tied an noodlot of prakezaties oaver wat oe te wach’n steet want ’t löp toch altied weer anders as da’j denk.
Ma ja, vròg of late dient de wärkelijkheid zich toch an en dan ku’j de kop wel in ’t zand stèk’n ma as d’r iets an de hand is mo’j toch veurbreid wèèn. In Lier’n ha’w altied Engel, een guitig klein mannetjen op klömpies mit een onafscheidelijk piepien.
Op zien karakterestieke maniere, zien kinnetjen priem’nd veuruut, kon hee nog wel is wieze uutsprak’n doen. Een vas gezegde was ‘as de Russ’n komp komp ze oaver de Woudbrugge’ of watte òk vake riep ‘t is wat, een troepien een rotzooitjen’.
Wie vroeg 'Engel hoe is 't mit de meid'? kreeg as antwoord 'de meid is an de schijt, hef de slingerscheit'.
Op vijfentwintig joarige lèèftie von Engel bie een Lier’nse familie een wärm en hättelijk koshuus woar hee, opemomm’n as een breur, zesenzestig joar zien thuus had. Engel is d’r jammer genog al lange niet meer ma zien uutspraak, van as de Russ’n oaver de Woudbrugge komp, wodt in Lier’n en ömstrek’n te pas en te onpas nog steeds gebruuk.
Wie had kunn’n denk’n dat de wärkelijkheid wel heel dich bie kömp. Ie kunt noe niet ma zo zegg’n van dat zie’w dan wel weer. Wegkiek’n is ok zoiets wa’j de laatste tied völle teg’n komp ma pas op da’j niet te lange wach want dan ku’j lillijk te passe kom’n.
Of kiek uut da’j niet te late bint mit invull’n van lastige papier’n, zo van, dat kömp nog wel. En as ’t dan zovärre is mo’j uutkiek’n da’j niet een verkeerd vinkjen zet, ik bedoele niet zo’n lief klein vögeltjen bie oe in de tuin, ma zo’n höksien op oe computer woar’j op mott’n klikke’n, ja mit de muus, ie weet wel….. och loat ma.
He’j soms zonder arg een höksien oaver eslag’n, dan hang ie en kom ie gewoonweg niet vädder. Of ie zult ma meemak’n dat ie as man op lèèftied de vroage krieg of ie zwanger ewes bint, ok dan kom ie niet vädder.
Iederene hef wel is ’t veurnemm’n herinnering’n op papier te zett’n ma ’t is de vroage of ’t d’r altied van kömp. Veur wie niet zo schrieverig is is natuurlijk deurvertell’n ok al heel goed.
Soms komp dan de mooiste verhal’n lös of gebeurteniss’n woar een ander gien weet van hef ma woar joar’n later nog oaver verteld of eschrev’n wödt.
A’j in elk geval ma niet denk ‘dat zie’w dan wel weer’.
Informatie bie 't schriev'n van dit verhaal heb ik ehaald uut de verzameling van W Hartgers, mien vader.
Oaver die verzameling heb ik in 't veurige berich al verteld.
