Freek(Flodderbokse) en de afwas.
Bie mien geet verdorie nog an toe ok alles mis. Mo’j mär is heur’n. Veurige wèke vriedag is moe joarig ewes. Normaal gesprook’n is dat niks gien bezunders, op ’n hoop drukte en vesite nao. Mä dit joar was ‘t toch wel eff’n iets anders, ’t zit namelijk zo.
Ik(Freek Flodderbokse) heb dus al ezeg dat moeder Grada veurige wèke joarig was. Dus moe was de dag d’r veur al danig in de weer ewes as ’n bezige bieje: alles mos kloar emaak wöd’n veur de vesite van maarn. ’s Maarns kwam’n altied de buurte, de buurvrouw’m wel te verstaon, ’n paar nicht’n van moe en ’n breur en ’n zuster van eur. De familie bleef meestal tut ’n uur of tweeje. De kamer zat dan helemaole vol mit vesite. En ’s middags kwam de rest van de familie.
Mä op donderdagaov’nd, veurafgaonde an eur verjoardag, wol moe nog eff’m nao de winkel. ’t Was toch koopaov’nd dus dan kon ze nog mooi eff’m de laatste boodschapp’m doen.
Veurdat moe weg ging kreeg ik ‘n paar instruksies van moe: “Freek, wil ie eff’m afwass’n? Zovulle steet d’r toch niet meer en wi’j straks de aov’m eff’m uutzett’n? Mit ’n kwartiertjen is de keek wel gaar”.
Nou, die paar bötjes en köppies kon’k nog wel eff’m afwass’n en de aov’m uutdrèj’n ging ok nog wel. ’t Viel mien mee, want as moe begint mit instruksies, nou dan waart oe mä. Nou eh …. eff’m afwass’n en de aov’m uutdrèj’n? Dat was ’n makkie veur mien.
Ik begon mä mit de afwas, mä dat viel toch nog wel ’n bitjen teeg’n, d’r ston toch nog wel meer dan da’k vewach had en d’r ston ok nog ’n smerige angebrande panne, die moe al wel vaste in de week ezet had.
Toen ik ’t kleine grei kloar had, pakk’n ik de panne, keek d’r in en zag nog dat moe disse keer de panne goed had laot’n anbrann’ want de todd’n dreev’m d’r in. Ik gooi’n ’t smerige griese water deur de göätsteen en toen lieve mens’n, toen schrok ik mien toch, ’t härte sloeg mien d’r van aover, want mit ’t water kwam d’r van alles uut de panne, stukk’n vleis en vermicelli, oh ….. wat had ik edaon? Wat ik anzag veur ’n angebrande panne was in wärkelijkheid ’n panne gruuntesoep, die moe veur de vesite ekaokt had. Wat mos ik noe? Ik heb de stuksies vleis en de vermicelli weer uur de göätsteen ehaald en dat eers ’n bitjen af espuuld en dat he’k toen mä weer in de panne edaon. Toen kwam de tweede schrik van mien lèv’m, want ’n ongeluk kump naotuurlijk nooit allene want wat raok ik noe weer van branderigs: DE KEEK, OH ….. DE KEEK. Oh heremientied nog an toe. Ik trokke d’ aov’m lös en de walm kwam mien al teeg’n. De keek was steil verbrand. Ok dat nog, de keek was nog zwätter as zwärte piet op vief december. ’t Enige wa’k kon bedenk’n was de keuk’ndeure lös zett’n um de boel eff’m te lucht’n. Ik heb mä weer wat water in de soeppanne edaon mä toen wodd’n ’t wel ’n akelige heldere gruuntesoep, wat mos ik noe nog meer doen? Ja lieve mens’n, net a’k oele neudig hebbe dan bi’j d’r naotuurlijk weer niet um mien te vertell’n wa’k mot doen. En kaok’n ha’k nog nooit edaon dus hoe kon’k noe weet’n wat ik wel mos doen, van narigheid he’k d’r nog ’n kluntjen botter en ’n bitjen vermicelli bie in de panne edaon, toen alles weer op ’t vuur ezet en toen kwam d’r toch weer ’n bitjen kleur in de panne en ok kwaam’ d’r weer wat kral-eugies op de soep driev’m. Ik heb de panne, net as moe altied dut in de kelder ezet en bin toen nao de bakker erend um ’n keek te haal’n. Ja ’t is net lieve mens’n o’j wies wöd a’j in de narigheid zit, want ik heb de keek nog eff’m in de aov’m ezet as moe nog es an de keek zol vuul’n. Moe kwam thuus mit twee tass’n vol boodschapp’m, toen ze ’n paar blikk’n appelmoes in de kelder zett’n vuul’n ze nog eff’m an de keek en zei nog ”Nou Freek, die keek ruk lekker heur”. En ik kreege van moe de kompliment’n da’k de boel zo netjes had op eruumd.
Mä, mä dan … de volg’nde dag: Moe is joarig, ik had eur nog ’n kedootjen ehaald ok: ’n elektrische koffiemulle, dan wa’j eindelijk is van dat geknooi mit die olde koffiemulle en die lösse koffieboon’ af. Moe was d’r heel wies mee.
Tien uur: de vesite kwam en ’t ging merakels goed, ’t was nog gezellig ok, tut half ene wel te verstaon. De buur’n ging’n nao huus en veur de familie mos de soep op ewarmd wöd’n. Ik bood moe an um de soep op te schepp’m, dus niemand had wat in de gaat’n tutdat ……….. de soep op taofel ston, de familie keek mekare an en ze wiss’n niet goed wat ze moss’n zegg’n, mä ’t kwam d’r toch uut:” Nou Grada, die gruuntesoep he’j ok wel es bèter ehad”. Moe schrok: ”Wat schèèlt d’r an mien gruuntesoep?” Moe pruuf’m noe ok en doa ha’j ’t gemieter: ik mosse op biecht’n, ik heb ’t ze allemaole mä vertelt. “Kuuk’n da’j doa bint, ku’j noe helemaole nooit wat goed doen?” Ja, zo’n reactie ha’k van moe wel vewach en dan wis ze nog niks van die keek. De soep ging mä weer terugge in de panne.
’s Middags kwam de rest van de familie en ik heb mä weer de keek esneej’n en rond edeild, toen ze de keek op at’n verbeel’n ik mien dat moe mien inens ankeek, mä ze zei niks, de keek smaak’n goed en de rest van de middag was nog bes gezellig. Toen ik moe, naodat de vesite weg was, ston te help’m mit de afwas zei ze inens: “Freek, een ding snapp’n ik vanmiddag niet, weet ie hoe ’t kan dat ’n gewone keek inens kan verander’n in ’n appel keek? Wiele keek’n mekaar an en schaot’n allebeie in de lach. Ok toen heb ik de woarheid mä weer verteld.
Moe zei vädder niks, mä ze hef mien wel belaofd da’k eur de volg’nde keer niet meer hoef’m te help’m as d’r weer ’n verjoarsdagsfeessien was.
PS. Freek vrög zich af of d’r nog ‘ns weer een kaokcursus wördt georganiseerd, hé is dan d’n eerst’n die zich wil opgeev’n.
