An de Molenvaart in Lier’n op nummer 34 vin ie boerderieje ‘de Lookamp’. Een ärgeloze veurbieganger zol hoas niet deur hem dat disse boerderieje een grondige restauratie hef ondergoan zodatte d’r weer uut zut as toene in de 19e eeuw ‘ebouwd is. In al zien eenvoud is disse boerderieje een sieraad in ’t ouwe Lier’n woar’j nog de zogenaamde hallenhuus boerderiej’n vindt. Een karakterestieke Veluwse boerderieje mit zadeldak, lége ziegevels en vär aflop’nde dak’n. Eig’nlijk is de Lookamp vanaf de Molenberg nog mooier te zien ömdat doar de veurkante goed in beeld kömp. Vrogger wödd’n boerderiej’n altied mit ’t achterhuus noa de weg ‘ebouwd öm zo makkelijker mit paard en wag’n op de dèle te kunn’n komm’n.
Dit joar precies op de kop af 125 joar wödt de Lookamp bewoond deur de familie de Groot. De eerste bewoners bint Gerrit de Groot mit zien vrouw Maria van den Enk. Noa dat ze eers een paar dochters krieg is ‘t Gerrit Jan (Gärt Jan), 1889-1976, hun jongste en enige zoon, die vanaf zien huwelijk op 22 november 1913 mit Aleida Everdina (Aaltje) de Groot, 1887-1959, de Lookamp bewoont.
Hun huwelijk is vruchbaar en ze krieg ach kinder. Bie ’t naam gev’n houdt Gärt Jan en Aaltjen d’r een biezundere filosofie op noa. Zo krieg ze allemoale twee nam’n woarbie steeds veur ’t volleg’nde kind eers de tweede naam van ’t kind boav’n zich wödt gebruuk en dan nog een tweede naam die vervolleg’ns weer veur ’t kind doarnoa as eerste naam dient.
Gärt Jan en Aaltjen bint nève en nichte van mekaar. Aaltjen is d’r ene van een tweeling, sam’n miet eur breur Willem Frederik. In ’t buukien ‘Beekbergen in grootmoeders tijd’ ‘eschrev’n deur G J Hogeweij, vin ie nog een belijdenis foto van Aaltjen mit eur breur en zuss’n. Nog een biezunderheid in de familie is dat Aaltjen tegelieke mit eur tweeling breur en eur zuster Gerritje trouwt. Vulle joar’n later zal disse geschiedenis, van drie huwelijk'n uut 't zelde gezin, zich herhal’n. ’t Gemengde bedrijf, landbouw en veeteelt, is bie de familie de Groot de veurnaamste vörm van bestoan. Doarnoas haalt Gärt Jan in de wieje ömgeving eier op veur de Coöperatie in Lier’n woar hee ok een bestuursfunctie hef.
An de oaverkante van de weg bie ’t pààdjen wat noa de bèke löp, de Schanse, hef de veurloper van de Lookamp ‘estoan. Schanse kömp van verschansing. De naam Lookamp kömp van ‘Loo’ op’n gedeelte in een bos, en ‘kamp’ steet veur vesting of af’epoald stuk grond. Bijna èv’nwijdig aan de Molenvaart stroomp de Beekbergense bèke. De naam Molenvaart is ooit deur de familie Hackfort ‘egev’n, in een voorde/vaart mit strom’nd water wödt een hekke/hack ‘ezet, vaart mit hack, Molenvaart/Welvaart. In de achtergevel boav’n de grote op’nsloande deur’n is een gevelsteen an’ebrach mit ’t opschrif, G d G en M vd E, 1894. De initial’n van Gerrit de Groot en Maria van den Enk. Dät veur en achterhuus niet tegelieke ‘ebouwd bint blik uut de gevelsteen in ’t veurhuus mit ’t opschrif, G J d G, 12 mai 1896.
Op dät moment is Gärt Jan as jongste kind uut ’t gezin en enige zoon, nog gien zeuv’n joar, beoogd opvolger veur de boerderieje. ’t Perceel mit ärf, boerderieje en ’t oostelijk ‘elèg’n bouwland, strek zich uut töt ’t weggetjen ‘de Sloot’. De dames Kloosterboer van wasserieje 'de Gahuusmölle' eff’n vädderop in de Molenvaart koch’n een hap uut ’t bouwland op de hoek Molenberg/de Sloot öm doar een zogenaamde burgerwoning op te bouw’n. De ouwe bint’n uut de Lookamp heb al een eerder lèv’n ‘ehad in de boerderieje van Hedrik Jan Klomp in buurtschap de Kormmehoek. Ok bint d’r nog initial’n in de balk’n te lèz’n van Gärt Jan de Groot en W vd Hel.
In 1914 bie ’t uutbrèk’n van de eerste wereldoorlog mot de net getrouwde Gärt Jan elders zien diensplich vervul’n en krig Aaltjen inkwartiering van militair’n op de dèle. ’t Bakhuus wödt as gaarkeuk’n gebruuk. In ’t huushouw’n de Groot help’n, zoas oaveral op ’t platteland, de zes zoon’n en twee dochters mee mit ’t boer’nwärk en in ’t huushouw’n. De buurte in de Molenvaart krig de stempel "hoek van ach" mit zich mee ömdat d’r in die tied vier boer’n gezinn’n lèèf mit ach kinder. Een kind uutruil’n is in die tied heel gewoon, zo wödt zoon Marinus ‘eruild mit Riek vd Hel. Bliekbaar was d’r op dat moment meer behoefte an meisies krach dan an jonges krach. Oudste zoon Gerrit Reinder (Gààrt) is de eerste de Groot telg die uutvlug. Hee trouwt in 1937 mit Jansje Kruitbos en ze goat won’n an ’t Pompje in Oosterhuuzen. Dat de familie honkvas is blik wel uut ’t feit dat noazat’n van Gààrt nog steeds op dit adres woont. Reinder Marinus 2e telg uut ’t gezin trouwt in 1941 mit Mina van de Brink en goat won’n an de Kalverwei woar töt op hed’n ok nog steeds noazat’n woont. In de tweede wereld oorlog hef de familie evacuees op de dèle en mot d’r dus veur völle mond’n èt’n op toafel kom’n. Een herinnering an die tied is een mooie ingelieste tekening van een kalf. ‘Etekend deur een evacué uut Arnhem, gesigneerd deur Co Bouwmeester 20-10-’44.
’t Feit dat zoon Jan noa de oorlog noa Indië mot kömp härd an. Niet alleene de buurte ma heel Lier’n lèèf mee. De saamhorigheid is groot en ie kunt gerus zegg’n dat de achterblievers op de Lookamp hier heel völle steun en krach uut konn’n putt’n. noa een lange terugreis oaver zee op ’t schip de Soerabaja wödt Jan dan ok deur een grote menigte onthaalt asse uuteindelijk mit de busse ankömp bie cafe Ruysch an ’t kanaal. In een optoch mit muziek veurop wödt hee ’t laatste stuksien deur de Molenvaart begeleid noa zien ouderlijk huus. De uutzending noa Indië hef een grote stempel op Jan zien lèv’n ‘ezet, hee höudt de res van zien lèv’n contac mit Molukse Indiërs die, toen ze later noa Nederland moss’n, in Ass’n terechte kwam’n. In de wieje ömgeving is de naam van Jan de Groot nog steeds een begrijp. Hee trouwt in 1951 mit Jannie van Duuren en sam’n drief ze joar’n lang ‘café Jan de Groot’ in de Vecht woar noe nog steeds mens’n uut de wieje ömgeving noatoe trek öm fees’n en partij’n te vier’n.
Zoas al eerder ‘ezeg zal de geschiedenis zich herhal’n deurdat die kinder uut ’t zelfde gezin tegelieke goat trouw’n. dit keer op 26 oktober 1950. Mit as extra kanttekening dat de drie andere huwelijks kandidat’n ok uut één gezin komp. Marinus, Johan en Reintje de Groot trouwt respectievelijk mit Jans, Mien en Henk Boers. De familie Boers woont in die tied an de Veldbrugweg in Lier’n. Leuk öm te wet’n is dat Marinus, de oudste de Groot, trouwt mit de de jongs’n uut ’t gezin Boers. ’t Is een sensatie en ’t trek de aandach bie tal van landelijke nieuwsblad’n. Veural dames blad’n woarvan wèèkblad ‘de Spiegel’een uutgebreide reportage maak. As de ondertrouw ambtenaar op ’t gemeentehuus Marinus ’t trouw buuksien van de ouders terugge wil gev’n zeg Marinus, ‘hou ma want d’r komp d’r zo nog een paar die ze nodig heb’. In Lier’n is ’t gebruukelijk dat d’r bie ’t vertrek van ’t bruidspaar richting stadhuus flink ‘eschot’n wödt. Bie disse gelèg’nheid haalt vader Gärt Jan dan zien jach geweer veur de dag öm de boze geest’n en ander kwoad te verjag’n. Noa alle plechtighed’n wödt d’r een groot fees an ‘erich op de dèle van de Lookamp. In ’t bakhuus wödt de fornuuspot op ‘estoak ömme ma liefs een half mud eerpels en därtig kilo stoaf peertjes te koak’n. Vädder stoat d’r emmers mit bess’nsap kloar veur de gas’n en de kiste mit sigar’n dut zien ronde onder de keerls. Zoas gewoonlijk wödt ’t fees op’eluusterd mit zelf gemaakte vässies en veurdach’n. Moch ’t gebeur’n dat op de brulfte iemand te diepe in ’t glàsien keek, dan gien nood, want dan kömp de lädder veur’n dag en wödt de betreff’nde persoon op de lädder noa huus ‘ebrach. Vandoar de uutdrukking ‘ladderzat’.
Marinus bewoont vulle joar’n mit zien gezin de dienswoning van de PGEM bie ’t transformatie station an de 1e Wormenseweg in Apeldoorn. Sam’n mit zien moat en buurjonge uut Lier’n, Jo de Groot, deurkruus hee onze gemeente öm alle stroatverlichting noa te kiek’n en van nieuwe lamp’n te veurzien. Johan geet mit zien Mien an de Tullekensmolenweg in Beekbergen won’n. Woar ze, honkvas as ze bint, de res van hun lèv’n blief won’n. In ’t bakhuus van de Lookamp begint Henk van Reintjen zien zoadhandel. As de boel goed begint te dràài’n verhuus hee mit zien handel noa de Lierderstroate in Lier’n woar zien handel in zàài en poatgoed steeds vädder uutgruuit.
Veur een boer is ’t altied een grote klap as d’r vee dood geet, ma öm ’t leed te verzach’n wödt d’r meestal ‘ezeg, och ’t is ma in ’t achterhuus. De ruilverkaveling in 1953 trek in Lier’n diepe spoar’n en löt de gemoeder’n niet onbereurd. Marie schrif ’t ruilverkavelingslied. Ze wit de gevuul’ns van de Lier’nse boer’n op zo’n treff’nde maniere te verwoord’n dat ’t lied töt op de dag van vandage nog steeds in de ömgeving te heur’n is. ’t Geet op de wieze van ‘aan het strand stil en verlaten’.
RUILVERKAVELING SEPTEMBER 1953
Heel ons därpien stèèt op stelten / Alles is in rep en roer, enkel um de Ruilverkaveling / Um de grond van elke boer / Driekus Jansen krig ‘t zandgat , Teunis Hartgers ‘t hoge stuk / GertJan de Groot die hef ’t spoorgat / Dooroaver proat de boeren druk
Refeein: En in de Enk komp nieuwe wègen / Midden deur ‘t bouwland heer / Fietse paaien breje sloten ,veur ‘t komend snelverkeer
Oaveral stoat ze te proaten / Op “De Haar” of “Krommehoek” in Oosterhuzen / En in “Engeland “ ‘t is allemoal de zelfde koek / In de smitteberg ku’j kieken woar ze oe heb neer e’druk / Krieg ie de grond noe um de deure / Of heur iebie ‘t ongeluk
Refrein
Marten Bresser hef ‘t e’troffen , krig almoal weiland öm zich heer / Maar toch is hee niet tevrèden / Noe heffe hoas gien bouwland meer / Op de “haar “ door kump een zwembad / Hannes Beltman hef dät veur e’steld / Buurvrouw Ale zal ‘t um leren / Maar noe nog op ‘t dreuge veld
Refrein
Jan de Grip die zei toe deerntjen / Benuum mien noe ok in dät lied / Al mien grond zit in een bloempot / Maar och dät hindert noe toch niet / Heb ie een verkeers agent soms nodig / Of misschien een knipperlich / Noe dan maak ik mit mien verfkwas / Dät rooje Gèle Gruune Lich
Refrein
Hendrik Gosseling die zeg , Jannes / Kerel wat doe ie door bie / Wiele hadden nooit wat mit mekander / Maar noe bin ik toch nie bliej / Straks mot wiele allemoal betalen / De ene minder de ander meer / Maar een ieder één begrip toch / ‘t kump allemol umde ping-ping neer
Op 21 juni 1956 trouwt Marie mit Eb Bresser en ok dan is d’r weer fees op de dèle van de Lookamp. Zoas bie elke brulfte wödt ok noe weer gruun ‘emaak deur de buurte. De vrouwluu maak bie ’t rösies mak’n gelieke een versiede touw kloar veur ’t töutjenschér’n. As ’t getrouwde stel uut de kärke kömp blokkeert de kinder uut de buurte mit ’t versierde touw de weg. Öm zich dan vädder een vrieje deurgang te verschaff’n mot ’t bruidspaar trakter’n op bruidsuikers of snoep. De bruid krig dan een mooi versierde schere öm ’t touw deur te knipp’n en zo kan de stoete weer vädder. Mevrouw Goudkuil schrif een lied dat later die dag veur ‘edrag’n wödt deur de buurknap’n Marten Hartgers, Dirk Goudkuil en Rinus van Driel. ’t Lied geet op de wieze van ‘drie kleine kleutertjes die zaten op een hek’. Op een in mekaar geknutselt hekke zink ’t drietal vol oavergave hun veurdrach.
Drie kleine kleutertjes, die zaten op een hek, bovenop een hek / Drie kleine kleutertjes, die zaten op een hek / Op een mooie zomerse dag in juni / Waarover spraken zij, die drie daar op dat hek, bovenop dat hek / Waarover spraken zij, die drie daar op dat hek / Op die mooie zomerse dag in juni / ‘t Ging over ‘t bruidspaar nu van Bresser en de Groot, Bresser en de Groot / ‘t Ging over ‘t bruidspaar nu van Bresser en de Groot / Op die mooie zomer dag in juni / Weet ie wie trouwen geet, (Marten alleen), dat is mien ome Ep, / Weet ie wie trouwen geet, (Marten alleen), dat is mien ome Ep / met de dochter van Gartjan, Marie van de Lookamp / Wij wensen ‘t bruidspaar nu geluk en voorspoed toe, geluk en voorspoed toe / Wij wensen ‘t bruidspaar nu geluk en voorspoed toe / Op die mooie zomerse dag in juni
Ömdat Marten een nèfien is van Eb mot hee in ’t refrein steeds de teks ‘dat is mien ome Ep’ zing’n.
Bie moeder Aaltjen kwam ie deur eur gasvrieheid nooit veur een dichte deure. De göät’ndeure wel te verstoan. In die tied dient de göäte as veurnaamste lèèf vertrek. Doar wödt rond de toafel en bie de wärme kachel, ‘ekoak, ‘egèt’n en koffie ‘edronk’n. Hier wödd’n in de zomer bruutmoes ‘ekoak öm de volg’nde dag mee te nemm’n noa ’t roggeland. In die tied dat d’r nog gien mechanisatie was gebeur’n ’t rogge màài’n gewoon mit de hand. Iederene die bie wieze van sprèk’n in stoat was öm te lop’n hielp mee mit ’t bind’n van garv’n en zett’n van schov’n. de panne mit afgekoelde kruutmoes op ’t land was dan een feesmoal veur oud en jong. In ’t bakhuus en de göäte wödt in ’t noajoar ok ’t geslachte värk’n verwark. De fornuuspot drààit dan weer oaverur’n en alles wat niet in de pekel, weck of wost geet wodt gebruuk veur heufkéze en balk’nbrie. Elleke keer weer een groot fees öm al die mooi gedrààide woss’n en ziej’n spek in de wimme te zien hang’n.
Bietoer’n is de Lookamp net een soete inval want bie moeder Aaltjen kom ie nooit veur een dichte deure, d’r kömp altied vanalle volk oaver de vloer en de koffie mit iets lekkers d’r bie hef ze altied kloar stoan. Op een keer is Jan Langebach de lomp’nboer boav’n op de hoed van de dominee goan zitt’n, gien nood Aaltjen haalt de kreukels d’r weer uut en brenk ‘m weer in fatsoen. As Aaltjen op een keer an de grote schoonmaak is kömp Jan Prik (meester Albers) langs. Ok hee krig een hättelijke ontvangs mit een komme koffie en iets lekkers d’r bie. As de meester weer opsteet bliek de strep’n van de net in de was ‘ezette keuk’n stoel achter op zien lichte règenjas te stoan.
Een zwatte bladzij in de geschiedenis van de Lookamp is begin 1959. In maart kömp deur een treurige gebeurtenis moeder Aaltjen te stärv’n. Een achter ‘eblev’n wors prikkertjen in ’t èten is eur fataal ‘ewödd’n. een groot gemis veur Gärt Jan en de kinder. Deur ’t trieste oaverlei’n van Aaltjen kump Gärt Jan alleene te stoan mit zien jongste zoon Frits. De trouw plann’n van Frits komp zodoende in een stroom versnelling en nog in dät zelfde joar trouwt hee mit zien oaver buurmeisien Krina van Driel.
De familie van Driel probeert noa ’t oorlogs bombardement op Rotterdam weer een nieuw bestoan op te bouw’n in Lier’n. Vader van Driel nemp de bakkerieje van Arend Hartgers oaver. Lier’n hef op dat moment vier bakkeriej’n, wat zo’n 75 joar later hoas niet meer veur te stell’n is. Krina en Frits blief de res van hun lèv’n op de Lookamp won’n en iedereene die langes kömp wödt deur Krina èv’n gasvrie en hättelijk ontvang’n as bie moeder Aaltjen. Vanaf die tied wödt ok geleidelijk an ‘estop mit ’t boer’n bestoan op de Lookamp. Ok is in al die joar’n niks veranderd an de Lookamp wat resulteert dat de boerderieje en ’t bakhuus de stempel monumentaal pand krieg. Zoas meer jongelui in zien teid dej’n is Frits lid van de BOG, een enthousiaste groep plattelands jonger’n. Bie de joarlijkse toneel uutvoering leert hee de knepies van ’t vak en vanaf die tied is Frits in zien vrieje tied bezig mit alles wat mit toneel te mak’n hef. Niks is ‘m vremp, hee bekwaamp zich in ’t regiser’n, souffler’n en schmink’n. Dit blif niet onop’emark en hee zal dan ok ‘estrik wödd’n veur as d’r ärg’ns een toneel uutvoering is of as sinterkloas en de piet’n weer op’etuug mott’n wödd’n.
In 1971 wödt Frits ‘evroag de regie op zich te nemm’n van een historisch spel wat deur oud leerling’n op’evoerd zal wödd’n ter gelèg’nheid van ’t honderd joarig bestoan van de Prinses Juliana schole in Lier’n. ’t Stuk ‘de kracht van hunne kracht’ speult zich af veur de slotpoorte van slot de Dillenburg, 't geboorte slot van Willem van Oranje. Een mega projec’ op’evoerd in twee veurstelling’n in de zaal van verpleeghuus Hullenoord in Beekbergen. Alle speulers bint gehuld in historische kostuums, woaronder Frits zien zwoager Eb Bresser. Ok drie kinder van school veurzitter Willem Hartgers doet mee, Hans, Willy (ondergetekende en schriever van dit verhaal) en Jan Hartgers. Henk van Zandschulp uut Lier’n tekent veur ’t prachtige decor.
As speuler wis ie nooit zo goed of Frits oe of een andere speuler ankeek want hee loenz’n nogal. Schmink’n ging Frits goed af, in zien witte grimeursjas brengte snorr’n en board’n an of ’t niks te beteken’n hef. Hee wit zelfs jonge mens’n ömme te tover’n töt ouwe mannetjes of vrouwtjes. As souffleur géte soms zo in zien rolle op datte hoas in stoat is zien kop uut ’t souffleurshok te stèk’n öm de teks veur te zegg’n. Vanuut de zaal is ok altied goed te zien dat Frits in ’t hok zit want as verstokt reuker stikke de ene noa de andere sigarette op öm de zenuw’n de baas te bliev’n. As vanuut een schoorsteen kringelt dan geregeld reuk ömhoge. Nog een vastegewoonte van Frits is öm veur de veurstelling een borrel te drink’n. ‘Ezeg mot wödd’n dat dit de speulers wel een stuk vriejer maak. Öm ’t strenge drank verbod in Hullenoord te ömzeil’n kwam die ker’n de drank uut een limonade flesse.
Ons mooie dialec steet bie Frits ok hoge in ’t vaandel en de dialec club Klarenbeek is bie ‘m een mooie uutloatkleppe. Ok een grote hobby van Frits is de jach, net as zien vader zalle as jager in ’t seizoen veld’n en landeriej’n in de ömgeving deurkruus’n öm ’t nodige wild af te schiet’n. Nichien Evelien, dochter van Reintjen en Henk, is ok een jach liefhebber en hef, net as Frits, de nodige papier’n en vergunning’s öm de jach te bedriev’n. Boav’ndien wit Evelien deur härd te wärk’n, sam’n mit eur Bart, tuincentrum ‘De Woudhof’ in Klarenbeek op te bouw’n töt een bluui’nd bedrijf. Ok nichte Alie, dochter van Reinder uut de Kanlverwei hef een bluui’nd bedrijf op’ebouwd deur sam’n mit eur Henk härd te wärk’n. Onder hun hand’n is H van de Kamp electrotechniek in Lier’n groot ‘ewödd’n. Momenteel wödt dit bedrijf ‘erund hun zon’n Henk en René. Laats ‘enuumde hef sam’n mit zien Miriam in 2012 de moed en durf ‘ehad de Lookamp te restaurer’n.
Intuss’n bi’w bie de vijfde generatie an ‘ekomm’n.’t Wödt grootscheeps an’epak. Eers is ’t zaak öm de nodige vergunning’n te regel’n. Veural ömdat ’t een historisch pand is bi’j an regels en veurwaard’n ‘ebond’n. En veurdat d’r ok nog ma ene panne van ’t dak ‘elich is bi’j al een kroewag’n mit geld kwiet. As ze dan an de gang goat wödt eers bepaalde historische element’n veilig ‘esteld, zoas ’t antieke kabinet, hoekkaste mit authentiek glaswärk, de schoorsteenmantel en beie bedsted’n. Ok de betegelde verhoging in de ‘mooie’ kamer woar ’t kabinet op steet wödt goed in’epak. Deur ’t hele dak te verwijder’n kan d’r een stal’n binn’n constructie ‘ebouwd wödd’n zodat de ouwe balk’n ’t huus niet meer hoef te drag’n. Ze hoef alleene nog ma te pronk’n en ons de spoar’n van de tied mit hun initial’n te loat’n zien. In 't midd'nschip boav'n de dèle wödt as 't ware een zwev'nd deel an'ebrach woar, op de hoogte woar vrogger de sliet'n lag'n, noe de sloapkamers bint onder'ebrach. De hilde's an weerskant'n van de dèle bint weg'eloat'n. Dit maak de dèle extra ruum en lich. Öm ’t huus van isolatie te veurzien wödt d’r een compleet nieuw binn’n huus ‘ebouwd en natuurlijk zal René René niet wèèn öm ’t hele huus te veurzien van de allernieuwste snufjes op electra gebied. Originele deur’n en kozien’n wödt noa ‘emaak mit zelfs op moat ‘eslep’n glas d’r in.
Uut een oud klooster afkomstige tegels van rond 1900 bint stik veur stuk af’ebik en hergebruuk veur de vloer in de göäte en hal. Deur ’t niet meer hoev’n bukk’n bie deur’n en andere lége deurgang’n hef René een ingenieuze oplössing bedach deur rondöm de boerderieje grond weg te grav’n. Drempels en vloer’n van ’t hele achterhuus konn’n hierdeur verléég wödd’n. De zo karakteristieke mes’loze mit zien lége aflop’nde dak wödt an’epak. De orginele schuun aflop’nde vloer die dient öm ’t gier in de mes zo vär meugelijk af te loat’n lop’n noa de gierkelder, wödt uut ‘egrav’n töt ’t léégste niveau. Dit resulteert d’r in dat d’r opens een minimale hoogte is bereik van 1.80 meter. Genog öm oe vrie en zonder bukk’n te bewèg’n.
Bie zo’n grote restauratie is vakmanschap en hulp uut de noaste familie niet weg te denk’n. D’r is dan ok dankbaar gebruuk ‘emaak van las en construktie bedrijf Martin Bresser, zoon van Marie en Eb. De breurs Gerald en Wilfred van interieurbouw de Groot, kleinzon’n van Gààrt van ’t Pompje, tekent veur de authentiek noagemaakte deur’n de keuken en alle inbouw kast’n. Ok de ome van René, Reinder, zoon van Reinder uut de Kalverweie, löt zich niet onbetuug en hef veur een groot deel zien steentjen bie 'edrag'n an 't las en constructie wärk. De restauratie van vier joar is dik beloond. De hättelijke gasvrieheid uut’estraald deur moeder Aaltjen en Krina von ik ok bie René en zien Miriam, dus dat zit wel goed. En zo is de Lookamp kloar veur zeker nog honderd joar en völle generaties in de familie.
Bie ’t schreiv’n van dit verhaal he’k ‘emark dat de gesprekk’n die’k hadde mit enkele klein en achterklein kinder, de Lookamp vulle wärme gevuul’ns opriep en nog steeds een biezöndere plekke innemp. Ok bie mienzelf hef ’t vulle lös ‘emaak, mien ouderlijk huus is twee boerderiejen vädderop ok ene van ‘de hoek van acht’. Ömdat ’t Lier’ns dialec zo dich bie mien lig, en dit ok de voertaal op de Lookamp is, he’k dit verhaal ‘eschrev’n in mien moeders taal.
Willy Rouwenhorst-❤gers september 2019
Bronnen:
Evelien, Mini, Arend Jan, Gertjan, en René Boers/de Groot/vd Kamp.
Website Agi Wiki
Boekje Beekbergen in grootmoederstijd door G J Hogeweij
Straatwijs door J D Zoete
Kranten knipsels uit de verzameling van W Hartgers
Eigen herinneringen
Op 3 december 2019 is er op de website van 'MijnGelderland' een beknopte samenvatting van dit verhaal geplaatst met een link die verwijst naar dit orginele verhaal. https://mijngelderland.nl/inhoud/verhalen/de-lookamp-en-zijn-bewoners
Bovenstaand verhaal kun je ook lezen in PDF via deze link; De geschiedenis van de Lookamp, in dialect met foto's.pdf
Wil je meer lezen over de gebruiken en gewoonte’s in Lieren lees dan het verhaal van: "Op pad mit kleine Hanna uut Lier'n". Klik onderstaande link aan om het verhaal te openen in PDF bestand. https://onsoosterhuizen.nl/berichten/1-op-pad-mit-kleine-hanna-uur-liern
In december 2021 is dit verhaal gepubliceerd in het orgaan van Oudheidkundige Verenigng "de Marke".